Mój blog jest od dwóch tygodni w stanie konserwacji.

Permanentnie. Odkąd go założyłam, publicznie dostępny był może pół godziny. Zawsze znajdowałam jakąś wymówkę, żeby coś dodać, ulepszyć i poczekać z upublicznieniem.

I nadal tak jest. Ale…

 

Bądź odważna

 

Właśnie słuchałam na TEDzie mowy Reshmy Saujani (założycielka programu Girls Who Code, zachęcającego dziewczęta do nauki kodowania) dotyczącej podejścia kobiet do działania. Otóż, jako dzieci, dziewczynki typowo zachęcane są do unikania ryzyka i porażek, a chłopy – wręcz przeciwnie – do podejmowania ryzyk.

Dziewczynki mają ładnie wyglądać i przynosić do domu same piątki, a chłopcy wysoko bujać na huśtawkach i wspinać na drzewa. W ten sposób dziewczęta wychowywane są na osoby perfekcyjne, a chłopcy – na ludzi odważnych. Dlatego warto zachęcać dziewczynki do bycia nie poddawania się i walki o swoje – Nie opuszczaj ręki – czyli wychowanie dziewczynek.

W rezultacie, dorosłe kobiety bardzo często dążą do perfekcji i są nadmiernie ostrożne. Stąd m.in. niedostateczna reprezentacja kobiet w parlamencie czy na stanowiskach kierowniczych (mimo, że w szkole dziewczynki mają średnio lepsze oceny niż chłopcy). Stąd znane i często przywoływane statystyki o tym, jaki procent wymagań z ogłoszenia o pracę spełniają mężczyźni, a jaki kobiety, które składają aplikację (60% kontra 100%). Stąd drążenie szczegółów i dopracowywanie wszystkiego w każdym detalu.

 

Cała ja

 

Stąd włączony wciąż tryb konserwacji.

Muszę się nauczyć, żeby było mi dobrze z brakiem perfekcji, muszę popracować nad zgodą na to, że mogę ponieść porażkę i że nie jest to koniec świata. Muszę popracować nad swoją odwagą. Musze tego nauczyć moje córki.

A póki co – ostatni (czyli bieżący) wpis zamieszczam na blogu. I wyłączam tryb konserwacji. Mimo że brakuje kilku przycisków, a wpisy nie pokazują się tak jakbym chciała. Mimo, że…

Stop. Raz kozie śmierć.